Dit leven met minder geld en meer levenskwaliteit bevalt me wel. De druk van het streven naar meer, begint te verlagen. Ik begin zelfs meer te geloven dat het voor bedrijven ook gezonder zou zijn om dit in te bouwen. Waarom altijd die winst nastreven? Is dat écht nodig? Gewoon break-even en zien dat alle werknemers zinvol werk hebben, productief zijn maar ook hun rust nemen en tijd hebben om te experimenteren?
Blijkbaar ben ik niet de enige die daar zo over denkt. Naar aanleiding van het Post-Growth Conference dat half september 2018 in Brussel plaats vond, schreven een 238 Europese academici een open brief met het pleidooi om economische groei los te laten. Ze argumenteren dat economische groei de laatste 7 decennia de economische agenda's van de Europese lidstaten heeft gedomineerd. Maar die groei heeft naast welvaart voor sommigen vooral gezorgd voor milieudegradatie en uitputting van grondstoffen.
Ze pleiten onder andere voor
beperkingen op grondstoffenverbruik
een meer progressief belastingstelsel
een graduele afbouw van het aantal werkuren per week
een basisinkomen en een maximuminkomen invoeren
technologische vooruitgang inzetten om werktijden te reduceren en levenskwaliteit te verhogen
Hello consuminderen, hello verlaagde belastingen, hello minder betaalde werkuren, hello financiële rust en hello robots & artificial intelligence! En vaarwel overdaad, vaarwel vergelijken met anderen om te zien wie er financieel het succesvolst is, vaarwel 'druk-druk-druk' en 'geen tijd vandaag', vaarwel repetitieve jobs doen.
Mij klinkt het alvast als muziek in de oren! Hoewel ik toegeef dat dit een zeer zware mentaliteitsverandering vraagt. Dat merk ik ook wel aan mezelf. En niet iedereen zit erop te wachten vermoed ik. Dat is voor velen onder ons te pijnlijk: Vooral dat consumeren en dat vergelijken en veel werken, zijn voor velen van ons ook een vorm van vluchten vandaag. Wat gebeurt er als dat er niet meer is? Naar waar moeten we dan vluchten? Of komt dan alle kwetsbaarheid naar buiten? Out in the open?
Niet iedereen zit erop te wachten vermoed ik. Dat is voor velen onder ons te pijnlijk: Vooral dat consumeren en dat vergelijken en veel werken, zijn voor velen van ons ook een vorm van vluchten vandaag.
En wat met de bedrijven zelf? Gaan zij het lef hebben om te zeggen dat winst niet meer de eerste prioriteit is. Nee, maar dan écht niet de eerste prioriteit. Niet 'de klant is onze eerste prioriteit', want zo kunnen we alsnog veel winst maken. En niet 'onze mensen zijn onze belangrijkste prioriteit', want blije, gezonde mensen zijn productiever en zorgen dus voor meer winst. Nee, écht niet meer de eerste prioriteit.
En wat met de bedrijven zelf? Gaan zij het lef hebben om te zeggen dat winst niet meer de eerste prioriteit is. Nee, maar dan écht niet de eerste prioriteit.
Ik geloof er in dat het kan. Dat het wenselijk is. Maar 't gaat pijn doen. En ik heb zelf ook nog niet het heilige antwoord op hoe we dat dan wel moeten doen. Maar ik wil erin experimenteren en voel me gemotiveerd om het verder uit te spitten als ik zo'n bericht lees. Alvast dikke hands-up voor die academici die deze open brief mee hebben onderschreven! En ik kijk met een klein hartje uit naar de nakende gemeenteraads- & provincieraadsverkiezingen. Benieuwd of er partijen zijn die erop durven inzetten.